மனிதச் சந்தோஷங்களிலேயே இணையற்ற சந்தோஷம்...அவரவர் நெஞ்சுக்குள் பதியம் போட்டு வைத்திருக்கும் பால்ய காலத்தை நினைவு கூர்வது.எல்லோரும் எழுத விரும்பி இயலாமல் போகும் பால்ய கால பசுமை நினைவுகளை செழிக்கச் செழிக்க எழுதி, ‘பதிய’ இல்க்கியம் படைத்திருக்கிறார் ‘வெட்டிக்காடு’ ரவிச்சந்திரன்.உழுது,ஆறப் போட்டு,தழையத் தழைய நீர் பெருக்கிய ஈர வயல்களில் நெல்மன்மணிகளை விதைத்துப் போவது போல்,அவர் உதிர்த்துப் போகும் ஒவ்வொரு வார்த்தையிலும் வாசகனை ஆரத்தழுவும் மானுட அன்பு...அன்பு...அன்பு..!