ஊரையும் உறவுகளையும் பிரிந்த ஏக்கமும் துயரும் மட்டுமே இன்றுவரை சொந்தமாகக் கொண்டகாரணாத்தாலோ என்னவோ இன்சுவையூறும் தேனமிழ்தைக்
குழைத்து கவிதைகளில் படைத்து பரிமாறமுடியவில்லை எழுதும்போதே எண்ணங்கள் தோற்கின்ற வாழ்வியலுக்கு வலுகட்டாயமாகச் சொந்தமாக்கப்பட்டவர்கள்
நாங்கள். நெஞ்சக்கூட்டறைக்குள் உலவுகிறது சினம். கடந்து செல்லும் காலங்கள் வலிமையான மௌனங்களுக்கு மாலை சூட்டுகின்றன. காட்சி மாறும்
வெளிகளில் கால்குதிரையில் கட்டிவைக்கும் சாட்சியமாக இந்த நூல் இருக்கட்டும் என்ற பேரவாவே இந்நூல் வடிவம் பெறத்தூண்டுகோலானது.